pytać się

См. также в других словарях:

• pytać się – spytać się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co pytać I – spytać: Pytać się o godzinę, o miejsce postoju, o rodzinę. Trzeba spytać się o drogę do miasta. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nie pytać się — {{/stl 13}}{{stl 7}}to samo co nie pytać: Gdy kogoś lubię, nie pytam się o jego poglądy polityczne. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pytać — ndk I, pytaćam, pytaćasz, pytaćają, pytaćaj, pytaćał, pytaćany 1. «zwracać się do kogoś w formie wymagającej odpowiedzi w celu uzyskania jakiejś informacji, wiadomości, zezwolenia na coś; informować się, indagować, zapytywać» Pytać o drogę, o… …   Słownik języka polskiego

• się — 1. «zaimek zwrotny będący formą biernika, używany zwykle przy czasownikach, odpowiadający formie siebie lub będący formą dopełniacza, używany rzadko, tylko przy czasownikach zaprzeczonych» Widział się w lustrze. rzad. Nie widział się na tym… …   Słownik języka polskiego

• spytać się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}pytać się {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nie pytać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nie pytaćam, nie pytaća, nie pytaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} nie interesować się czymś, nie dbać o coś, nie zważać na coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Gdy spotykał ładną dziewczynę, nie pytał o nic, natychmiast proponował …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pytanie — n I 1. rzecz. od pytać. 2. lm D. pytanieań «zdanie (lub równoważnik zdania) mające intonację pytajną, wypowiedziane w zamiarze dowiedzenia się czegoś, uzyskania zezwolenia na coś itp.» Niedyskretne, nieśmiałe, obcesowe, podchwytliwe pytanie.… …   Słownik języka polskiego

• przez — «przyimek łączący się z rzeczownikami (lub innymi wyrazami w ich funkcji) w bierniku» 1. «będący wykładnikiem relacji przestrzennej między wykonawcą czynności a początkiem i końcem drogi ruchu lub między wykonawcą czynności a przeszkodą… …   Słownik języka polskiego

• Polnische Grammatik — Dieser Artikel beschreibt die Grammatik der polnischen Sprache unter Einbeziehung einiger sprachgeschichtlicher Anmerkungen und dialektaler Besonderheiten. Das Polnische als westslawische Sprache hat in der Deklination wie die meisten anderen… …   Deutsch Wikipedia

• droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska …   Słownik języka polskiego

• droga — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. drodze; lm D. dróg {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} pas ziemi, zwykle utwardzony, łączący oddalone od siebie miejsca, przeznaczony do poruszania się ludzi i pojazdów : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień